بررسی اثربخشی تئاتر درمانی بر بهبود شایستگی اجتماعی دانش آموزان با اختلال خاص یادگیری در ریاضی

پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثربخشی آموزش تئاتر درمانی بر شایستگی اجتماعیدانش‌آموزان با اختلال ریاضی اجرا شد. این پژوهش، یک مطالعه نیمه­آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه شاهد بود. 30 دانش‌آموز پسر 12 تا 15 ساله با اختلال ریاضی که به روش نمونه‌گیری در دسترس از استان کرمانشاه انتخاب ‌شده بودند، در این پژوهش شرکت داشتند. آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند (یک گروه آزمایش و یک گروه شاهد). گروه آزمایش در 10 جلسه 45 دقیقه‌ای تحت آموزش تئاتر درمانی قرار گرفتند، درحالی‌که به گروه شاهد این آموزش ارائه نشد. ابزارهای استفاده‌شده در این پژوهش، آزمون­ هوشی وکسلر کودکان و پرسش­نامه شایستگی اجتماعی فلنر و همکاران بود. اطلاعات جمع‌آوری‌شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شد. نتایج نشان داد که بعد از مداخله، میانگین نمرات شایستگی اجتماعی گروه آزمایش به‌طور معناداری بیشتر از گروه شاهد بود. (81/11=F و 001/0>=P) همچنین، آموزش تئاتر درمانی بر همه خرده مقیاس‌های شایستگی اجتماعی (مهارت‌های شناختی، رفتاری، شایستگی هیجانی و آمایه انگیزشی) اثر مثبت و معناداری داشت. برنامه آموزش تئاتر درمانی باعث بهبود شایستگی اجتماعی در دانش­آموزان با اختلال ریاضی شد.